همه ما هند را به تاج محل آن می‌شناسیم، در حالی که این کشور آثار باستانی شگفت‌انگیز بسیاری دارد. یکی از قدیمی‌ترین جاذبه‌های گردشگری هند معبد میناکشی (Meenakshi) است که در جنوب هند واقع شده است. این مجموعه عظیم از دروازه‌های عظیم و بناهای غول‌پیکر رنگارنگی تشکیل شده است که مشابه آن در هیج جای جهان یافت نمی‌شود. برای آشنایی با این معبد باستانی با نیک پرداخت همراه باشید.
معبد معروف میناکاشی در جنوب هند و در شهر باستانی مادورای (Madurai) در استان تامیل نادو (Tamil Nadu) واقع شده است. این مجموعه که در قلب شهر ۲۵۰۰ ساله مادورای قرار گرفته است، به خدای میناکشی که نمادی از الهه هندو پارواتی (Parvati) و همسرش خداوندگار شیوا (Lord Shiva)، اختصاص دارد. این معبد در عین حال که یک محل گردشگری بومی و یک جاذبه توریستی بین‌المللی است، یکی از مهمترین مکان‌های زیارتی هندو‌ها نیز محسوب می‌شود. معبد میناکشی مرکز فرهنگ و مذهب شهر مادورای است.
قدمت معبد میناکشی
این معبد در قرن ششم قبل از میلاد توسط کولاساکارر پاندیا (Kulasakarer Pandya) ساخته شده است، اما قدمت ساختمان کنونی آن به دوران حکومت نایاکاس (Nayakas)، در قرن‌های ۱۶ تا ۱۸ بر می‌گردد. آثار به جا مانده از دوران حکومت نایاکاس، نشان می‌دهد که این دوره، دوره طلایی مادورای از نظر هنر، معماری و زینت‌کاری بوده است. البته نقوش رنگی در سال‌های اخیر به معبد اضافه شده است.
وسعت معبد
این مجموعه با ۴۵ هکتار وسعت، توسط ۱۲ برج دروازه احاطه شده است. بلندترین برج دروازه در قسمت جنوبی معبد قرار دارد و ارتفاع آن به ۵۲ متر می‌رسد. هر برج، یک ساختار چند طبقه به شکل هرم شیبدار دارد که با هزاران مجسمه سنگی رنگارنگ مانند مجسمه‌ی حیوانات، خدایان، الهه‌ها و شیاطین پوشیده شده است. هر ۱۲ سال مجسمه‌ها مرمت و مجددا رنگ آمیزی می‌شوند.
معابد متعددی در این مجموعه به الهه میناکشی و همسرش شیوا و پسر آن‌ها گانشا (Ganesha) اختصاص یافته است. معابد مربوط به الهه میناکشی و همسرش شیوا دارای برج‌های طلایی هستند که از فاصله بسیار دور هم دیده می‌شوند. در این مجموعه یک حوضچه آب مقدس، چندین تالار وسیع و ۳۳ هزار مجسمه از حیوانات، خدایان، الهه‌ها، شیاطین، سربازان سوار بر اسب و در حال نبرد و شخصیت‌های حماسی مانند ماهابهاراتا (Mahabharata) وجود دارد. یکی از تالارهای عظیم این معبد ۹۸۵ ستون را در خود جای داده است.
مرمت و بازسازی معبد
این مجموعه از اول به این شکل رنگارنگ نبوده و احتمالا جنس اولیه ساختمان‌ها از گرانیت رنگ نشده بوده است. سپس مردم محلی شروع به نقاشی مجسمه‌ها کردند زیرا می‌خواستند معبد در رویداد‌های بزرگ و جشنواره‌ها رنگارنگ به نظر برسد. با اینکه رنگی بودن این مجموعه به زیبایی آن افزوده اما این نحوه نوسازی غیر علمی در طی سال‌های متمادی لایه‌های ضخیمی از رنگ و سیمان را روی ساختار تاریخی این بنای باستانی آورده و زیبایی واقعی مجسمه‌های سنگی را در زیر رنگ‌ها پنهان کرده است. خوشبختانه در چند سال گذشته، اطلاع رسانی‌های لازم درباره شیوه صحیح حفاظت از زیبایی معبد به مردم محلی داده شده و بازسازی‌های متعددی در راستای بازگردانی ظاهر باستانی معبد صورت گرفته است.
