در این مقاله از نیک پرداخت قصد داریم تا شما را با یک باغی از جنس سنگ و سفال و مواد دور ریختنی آشنا کنیم. شهر چندیگر اولین شهر طراحی شده هند بوده و از لحاظ معماری و برنامه‌ریزی شهری در جهان زبان‌زد است. طراحی این شهر سال‌ها زمان برده و برای پیاده کردن طرح آن نیز میلیون‌ها روپیه خرج شده است. باغ سنگی چندیگر بزرگترین مکان توریستی این شهر به شمار می‌رود. البته ساخت این مکان در طرح اولیه‌ای که توسط معمار سویسی-فرانسوی تبار آن یعنی لو کوربوزیه برنامه ریزی شده بود وجود نداشت. در حقیقت باغ سنگی چندیگر حاصل طراحی هوشمندانه و خلاقانه یک طراح هندی به نام نک چند بود.
طراحی باغ سنگی چندیگر
در پروژه ساخت چندیگر نک چند ابتدا سمت بازرس راه را در بخش مهندسی به عهده داشت. در سال ۱۹۵۷ او به فکر کار روی پروژه مجسمه‌ها افتاد. البته طراحی این پروژه را با کسی در میان نگذاشت و بصورت مخفیانه آن را ادامه داد. نک چند سال زمان خود را در دره‌ای که پای تپه شیوالیک و در نزدیکی دریاچه سوکنا قرار داشت می‌گذراند. این مکان محل جمع‌آوری زباله‌های صنعتی منطقه بود. او زمان‌های طولانی در این منطقه پرسه می‌زد و تکه‌های شکسته از ظروف، سفال، بطری، چراغ عابر، لوازم لوله کشی و الکتریکی را جمع‌آوری می‌کرد. وی سپس این زباله‌ها را به نزدیکی بخش کارهای عمومی منتقل می‌ساخت. سپس با استفاده از این وسایل مجسمه‌هایی به شکل انسان و حیوانات خلق می‌کرد.
ساخت باغ سنگی چندیگر
نک چند معمولا شب‌ها روی این پروژه کار می‌کرد تا کسی از فعالیتش باخبر نشود. وی به مدت هشت سال کار روی ساخت باغ سنگی چندیگر را مخفیانه نگه‌داشت. زمانی که رازش فاش شد مجسمه‌هایی که ساخته بود می‌توانستند زمینی به وسعت ۱۲ جریب را پر کنند. مجسمه‌هایی به شکل حیوانات مختلف یا انسان‌هایی که در حال رقصیدن یا نواختن ساز بودند و جنسشان از ظروف شکسته، قطعات الکتریکی و فلزی بود. مجموعه این مجسمه‌ها در باغ سنگی چندیگر به نمایش گذاشته شده‌اند و چشمان هر بیننده‌ای را مسخ می‌کنند. مجسمه‌های نک چند امروزه در فضایی به وسعت ۴۰ جریب به نمایش درآمده‌اند و کاملا از زباله ساخته شده‌اند.
ماجراهای پشت پرده باغ سنگی چندیگر
به محض فاش شدن راز نک چند، عواملی که در قدرت بودند خواستار تحریب مجسمه‌ها شدند. دلیلشان هم این بود که نک چند بدون اجازه مقامات چنین کاری را انجام داده بود. با این حال عموم در این میان مداخله کرده و نگذاشتند تا چنین اتفاقی بیفتد. در سال ۱۹۷۶ پارک مجسمه‌های سنگی به عنوان یک مکان عمومی و به طور رسمی افتتاح شد. مبلغی نیز بابت دستمزد و همچنین برای حقوق به نک چند تعلق گرفت تا بتواند وقت خود را کاملا به ساخت مجسمه‌ها اختصاص دهد.
جایزه پادما شری که چهارمین مقام والای شهروندی در هند به شمار می‌آید به عنوان تقدیر از کار نک چند به وی اهدا شد. همچنین در سال ۱۹۸۳ تمبری با تصویر باغ سنگی چندیگر در هند چاپ شد.
